Διαβάστε στο OnlyTheater.gr
Theater Season is On! Η θεατρική χρονιά στην Νέα Υόρκη ανοίγει με διεθνή φεστιβάλ παραστατικών τεχνών, τα οποία εμείς οι φανατικοί τρέχουμε πανικόβλητοι να προλάβουμε να δούμε! Πρόκειται για το Under The Radar του Public Theater, το Prototype Festival για Όπερα και Μουσικό Θέατρο σε συμπαραγωγή των Beth Morrison Projects και HERE, το American Realness, το Exponential festival και τα δεκάδες showcases του ΑPAP. Στα lobby των θεάτρων όλοι παίζουμε το ίδιο παιχνίδι και αριθμούμε τις παραστάσεις που είδαμε και θα δούμε σε γνωστούς ή αγνώστους συνθεατές μας.
Σε αυτό το κλιμα, είδα την παράσταση Minor Characters των New Saloon. Πρόκειται για μια διασκευή του Θείου Βάνια, του Άντον Τσέχωφ από τους New Saloon που προέκυψε από διάφορες μεταφράσεις που η ομάδα συγκέντρωσε σε ένα λεξικό κολάζ. Το καλλιτεχνικό τρίο των Madeline Wise, Milo Cramer, and Morgan Green δηλώνει ότι βρίσκει χαρά στο αναχρονισμούς, την ειλικρίνεια, την θεατρικότητα, στην σκληρή δουλειά και το χρώμα. Αυτές οι αρχές ήταν ορατές στην σκηνή του Minor Characters. Οι ηθοποιοί πλαισιόνονται από ένα floral σκηνικό που χρησιμοποιεί το ίδιο ύφασμα για ντύσει τον τοίχο, το πάτωμα και το τραπεζομάντιλο του τραπεζιού, το οποίο αποτελεί το κύριο σκηνικό αντικείμενο.
Οι ηθοποιοί έπαιζαν ένα σκηνικό παιχνίδι το οποίο άλλαζε ανά σκηνή. Αντίθετα με τον ρεαλιστικό κανόνα του Τσέχωφ, οι πρώτες σκηνές απευθύνονταν ως μονόλογοι στο κοινό από έναν ηθοποιό που τις ερμήνευε ελαφρώς μονότονα, αγνοώντας τους διαφορετικούς χαρακτήρες του έργου. Ταυτόχρονα επαναλάμβανε χειρονομίες δημιουργωντας ένα σημειωτικό σύστημα, που επισήμανε τις λέξεις που εμφανίζονταν εμμονικά στο κείμενο (work, professor, vodka κλπ). Αυτή η αυτιστική χορογραφία έκρυβε μια θεατρικότητα και συχνά κατέληγε κωμική εξαιτίας της απόλυτης σοβαρότητας των ερμηνευτών της.
Στις επόμενες σκηνές οι New Saloon έβρισκαν άλλα σκηνικά σχήματα. Συχνά ο κάθε χαρακτήρας επί σκηνής αποδίδονταν με 2 ή 3 ηθοποιούς, οι οποίοι μιλούσαν ταυτόχρονα τις διαφορετικές μεταφραστικές εκδοχές του έργου. Η ρευστότητα της διανομής δεν επηρεάζονται από το φύλλο, το χρώμα ή την ηλικία του ηθοποιού. Ο μόνος χαρακτήρας του κειμένου που παίζονταν πάντα και μόνο από τον ίδιο ηθοποιό ήταν ο καθηγητής Alexander Serebrakoff (David Greenspan), ο οποίος έμοιαζε πραγματικά μονοδιάστατος σε σύγκριση με την πολυφωνία των υπολοίπων.
Οι πολυεπίπεδοι χαρακτήρες του Τσέχωφ ζωντάνευαν επί σκηνής ολόκληροι, αλλά διασπασμένοι. Ο κάθε ηθοποιός εκπροσώπευε μια άλλη πλευρά του ρόλου του, ακολουθώντας ένα διαφορετικό σκηνικό στήσιμο. Το Τσεχωφικό μειδίαμα, που συνήθως προκύπτει από τους πολλαπλούς τρόπους ανάγνωσης μιας ατάκας, έδεινε την θέση του σε μια αβίαστη απλότητα με την οποία οι New Saloοn έπαιζαν με το έργο. Η ευκολία με την οποία οι ηθοποιοί αναλάμβαναν κάθε ρόλο, συνήθως φορώντας ένα ρούχο που σηματοδοτούσε τον χαρακτήρα, επηρεάζει και το μέγεθος αυτών των χαρακτήρων. Μέσα στην ελαφρότητα και την ταχύτητα της παράστασης, ο θεατής γνώριζε τους εκατοντάδες μικρότερους χαρακτήρες (“minor characters”) του κάθε ρόλου. Έτσι, ο Θείος Βάνιας, η Σόνια, η Ελένα και ο Αστρόφ υπήρξαν πιο ευχάριστα καθημερινοι και ασήμαντοι από ποτέ.
Comments